Türk Dili, Mana Dili

1 Şubat 2022 15:58 tsi
Yasin Akdoğan Yazdı...

Yıllar içerisinde farkındalığımın artması ile bir konuya oldukça hassaslaşmış bulunuyorum.

Konu: dil, özellikle ana dilimiz olan güzel Türkçe.

Güzel kelimesini bir betimleme olarak asla kullanmıyorum. Gerçekten çok güzel! Şahsen iyi derecede Almanca ve İngilizce bilirim. Beynimde sürekli otonom bir kıyas ile konuştuğumu kendimce fark ediyorum. İşte bu kıyaslar sonucu Türkçenin güzelliğini müşahede eder dururum.

Dikkatimi celb eden kısmı, Türkçenin manaya aşırı yatkın olmasıdır. Ama üzülerek şahidim ki, Türk halkın çoğu günümüzce bu dili bilinçli bir şekilde kullanmıyor. Ezber kalıptan kullanıyor. Kullanılan kelimelerin anlamlarını bilmeden. Yaklaşık bir kulak aşinalığı ile düzensizce tüketilip, yitiriliyor. Oysa canı gönülden bir kulak verilse hakikatler Türkçeden nasılda saçılıyor... Birkaç örnek ile ilginize sunuyorum.

Mesela Türkçede küfretme biçimi; şerefsiz! ahlaksız! vicdansız! haysiyetsiz! onursuz! gurursuz!

Türk’ün veciz niyetini burada yakalıyoruz. Kavga sırasında karşısındaki kişiye sesini, dikkatini yükselterek “eksik olan cevherlerini, öğretilerini” kendisine bildirmek. Bu müthiş değil mi?! İşte bunu hiçbir yaban dilinde bulamadım. Yani amaç kavga etmek değil, kişiyi karanlıktan aydınlığa sevk etmek.

Mesela zaman kavramı; geçmiş, şimdi vee.. Yaban dillerinde bu ilk iki kavramın birebir karşılığı var. Ancak olmayan ise bir tek Türkçede “gelecek” kavramıdır. Yabanda “future” ve türevleri var. Yaban dili ileri bir atıfta bulunur iken Türkçe bambaşka bir şey haykırır! İlerde bir şey yok..

Mesela güneş sistemine ait ana kavram; Yaban dillerde ana küreler “planet” ve türevleri ile ifade edilir. Biz ise bu kavramı Kuran’ca da ki seyyare ifadesinin iz düşümü olan “gezegen” kavramını kullanırız. Gezegen, gezilen yer anlamında. Seyr etmek. Görerek gezmek.  

Adguk öğretisinde bir bahis vardı “kelimelerin nefeslenerek canlandırılması” diye. Yine bu müsait altyapıyı Türkçemizde buldum. Diller esasında ölüdür. Onu hangi niyet, yaklaşım ile nefeslediğin önemli. Bu öğreti özellikle Anadolu tekkelerinde can buldu. Şu veciz canlandırmalara bakın;

Işığı dinlendirelim, kapıyı sırlayalım, nefisimizi terbiye edelim, şifahane, sessizler yurdu, ıslahhane, tımarhane gibi..

Şimdi aynı sırayla günümüz yaygın yaklaşımı hissedelim;

Işığı kapat, kapıyı kapat, nefsini öldür, hastane, kabristan, hapishane, akıl hastanesi!

Farkı hissettiniz mi? ilk canlandırmalar oldukça pozitif açılım yapan, deruni manalara kapı aralarken sonraki canlandırmalar oldukça negatif yüklü enerjiye yönlendirilmişlerdir.

Mana temelli bir Türkçe kullanırsak, Pirimizin dediği gibi “açar gönül ilimizi” ama Yunusça’da uyarıldığı üzere aksini kullanırsak “sözümüz savaşa benzer” .

Örnekler bu geniş hazinede bitmez..

Pir’i Türkistan Ahmet Yesevi’yi şimdi daha iyi anladım, hissettim. O da bilirdi yaban dili ama sevip söylerdi hep güzel Türkçeyi!

Yasin Akdoğan

31.01.2022

Bu haber 3,852 defa okundu.