Aşk'la

İnsanın görünümü sinesinde ki aşk dolgusudur. İnsanın görünümü de sinesinde ki aşk dolgusunun açıldığı bir görünümdür. Görünüm bilgisi farklılıktan aşkı tabir eden dolgudur. Görünüm bakmasını bilen de teklik ateşini doğurur. Budun aşkı bazı bilgelerce söylenmiş ama yadırganmış. Altını aşkla kazımış nice sinelerde budun sözü kavramış doğal döngüsüne kavuşmuş. İnsanın kalbi dolduğunda rüzgâr olup uçan bir nesneyi keşfeder. O her sevginin içine kazınmış kalp mihrabıdır. Bir üflenmiş türkü gibi gelse de aşka açılan sidre kapılarından gelir. 

Sidretül münteha da söz söylemeye ne hacet aşıklar kalbini uçmağa gezgin eyler. Kalbin anlamı maşuk meşuk meşkin yaradılışı olan sözleri yakıp boyayan sözden o andan gelir. Dengiz bir taleptir kainattan istenen o ak akımı. Ak akımlar aklara karışır sulanır ahenkli közlerde yıkanır gibi. Gibiler türedikçe öz tefekkürü yıkanıp bulunur. Bulananlar durulur ak uçmağı keşfeden gönül yazgı ritmini frekansını da göklerin kalbi olan asli meşkin kaderinde bozgü ozmağında yakalar belki de. Ozmağ kalbi tercihlerin kalesidir. Değişimlerin inşa edilen aşkının iyilik suretini güneş gibi ozmağ kalbinde barındırır.

 İnsandan kainat aşkına bulanır. Ağaçlar ozlaşınca seyirden tefin mazisi tayfları dokur. Dokunur teraziler sedir yaylasının küllerinden doğan cevheri taşır. İnsana bulaşan şahlanış ruhül kuddüs makamını benimser. Ateşli bir yakışın ateş tahtının küllerinde insanın seyrine bakan bir könül vardır. Bunu sorunsuz aşan aşıkın başka türlü türlü cevherlerini seyredecektir. Cinden çıkıp cevherlerine bulanan gönüller kainat aşkının insani seyir hakikatlerini seyredecektir.

Söz söylengeci aşıkları atıştıran temel aşk kaynaklarıdır. Oraya sudur eden gönüller nerede olursa olsun aşkın söz acununun miracından nesne dahi bulacaktır. Kristal ahenkler bu sözü sürdürür. Akşamın ufkunu yazan kainat könülü boyadığı suretleri esmettikçe gök maviye boyanacak ve gökler kendi kapısının esrarını göklerin akşamına boyayacak. Her akşam bunu gökten sevdikçe sever. Ancak akşam mor buzağıyı seyrettikçe tanışır kalbi hasletle dolanır. Bu akşam bilgisinin zerresi közün akşam bilgisidir. Bu akşama kavuşmak kendi diyarlarında resmettiği yankı evrenlerde seciyeli. Kafiyeyi yazdıran ızdırabı silmeye giden aşk ateşidir. İnsan kendi kafiyesini yazdı mı ızdıraplar silindiği bir dünya'ya gider. İnsan bulunduğu kafiyenin özel bilgisiyle ve devamlılığıyla mutlu olur. Devamlılık alıştırdıkça bu alışkanlık gerek devamlılıkta gerek sonuçlarında ki aşk unsuru kazanımlar da mutluluk kazandırır.

Akşamın göz bebeği olan görünmeyen yaldızlar hep o akşamdan bu akşama yansır. Hep doğasında ve insanla olan ilişkisinde bu hakikati bulmak ister. Her şeyde olduğu gibi. İnsan değerleri tüm vücut bulmuş aşıklarca süzmeleri aşkından ol an unsurlarla atinin ufkundan sözlenerek kendine yansıyanı aktarması vardır. Kur'an'da aslında Allah'ın emri der iken insanda meydana gelen aşk ve gördükleri öyle bir hal alacak ki bu onda aslı davet olan ancak aşkından emir ötesinden süzülen bir çekim uygulama gibi her şeyi başarma azmini getiren kapsayıcı kucaklayıcı bir çaba yok olmayı getirmesidir. İşte Kur'an'da bir manada emir anlaşılması tekliğin içinde seyredişin sonsuz çekimin insanı aşktan yok eden vicdan azabından aşkı görmenin kaybettirdiği uçmaktan gelir belki de. Uçulan sır. Uçmak Bekanın sabırsızlığında ki insan olsa gerek..

Kalbi dil yapan aşk ateşinin her şeyidir. Anlaşılınca suretten çıkılır hakikat olur. Aşk ateşi insanın kopuz sesinden türeyince könüller bir olur ilmin duman sesinden sonsuzlukta ki ses işte o aşkın asli sesinden ve bundan çıkan ilk sesten ilk harften türer.. Her şey , duygular o aşkın sesinden türer. Sesine götürür insanı. Bazı insanlar ve hayatlar o ateşin her şeyine ilmine ve hatta sonsuza giden yoluna şartlar gereği daha fazla giriş uygulamalarına açıktır ve sahiptir. Bulunduğu ilim , ortam gereği diğer aşk unsurları bu insanlara daha genişçe verilmiştir. Bu da Allah'ın adaleti olsa gerek. Sıkıntıda şükür faklı olsa gerek. Bazı ortam insanları şartlar gereği belli aşkları canlandırmak gereği vardır. Kendince…