Son Söz

1 Ağustos 2019 11:22 tsi
Gökhan Polat Yazdı: Son Söz

SON SÖZ

Sen firavun oldu isen!

Ben Musa 'yım!

Daha elimi göğsüme koymadım.

 Daha Asamı yere bırakmadım.

Daha denizi ikiye ayırmadım

Biraz bekle şu yıkılan duvarı örüp geliyoruz.

Karanlığın içinde kalmaktan korkma!

Eğer bir ışık arıyorsan, kendi içinde aramalısın. İnsan yalnız kendi ışığı ile yol bulur. Başka ışıklar aldatıcıdır.

1993'ün ılık bir Ekim gecesinde, hiç aklımda olmayan bir yerde, kendimi bu ağaçların altında buluvermiştim.

Belki de hayatımdaki en büyük zenginliği bulacağım yerdeydim.

Gündüz çok güzel bir boğaz turundan sonra arkadaşlarımla vedalaşarak teyzemin Göztepe deki evine doğru gitmek üzere yola koyulmuştum. Ne kadar da çabuk geçip gitmişti zaman.

Teyzem merak etmeden eve bir an önce varmam gerekiyordu.

İstanbul'u tam bilmediğim için galiba yolumu kaybetmiştim. Akşam olması ve sokakların birbirine benzemesi beni yanlış bir yöne sevk etmişti.

Karşılaştığım insanlara nasıl geri dönebileceğimi sormaya başlamıştım. Bir kahvehanenin önüne geldiğimde sorduğum kişi beni bilmediğim bir yere, işte bu iki ağacın olduğu yere göndermişti.

Burası yemyeşil bir alandı kimseler yoktu meydanda. Etrafı çevrili birbirine bitişik bu iki ağacın önünde bulmuştum  kendimi.

Biraz geri çekilip baktığımda atın üstünde biri varmış gibi duruyordu.

Tam o esnada biri omzuma elini koymuştu. Bir anda dönüp baktığım kişi bana; -Burası Fatih Sultan Mehmet Han'ın otağını kurduğu yerdir, Bu ağaçlarda gördüğün de onun siluetidir dedi.

Adını sonradan öğrendiğim Ahmet amca ile tanışmamız burada olmuştu.

Eğer sonunda bir şey olacaksa, dertler seni bulacaktır.

"Şüphe yok ki sen sen değilsin! "

Bunları söylemişti bana, ben bu sözler karşısında neler söyleyeceğimi ne soracağımı bilmez bir şekilde onu dinlemeye başlamıştım.

Sonra uzun bir yolculuğa çıktık onunla, öyle yerler gezdik ki tarif edilemezdi.

Bir gün kuru ekmek yiyorduk başka Bir gün mükellef bir sofranın başında kendimizi buluyorduk.

Başka bir gün berduş gibi gezerken bir anda kendimi başka bir yerde büyük bir makam otomobilinde bir davete giderken buluyordum.

Yaptığımız bu yolculuk gözümün önünden bir film şeridi gibi geçip gitmişti.

Geçmişte olan neydi? Gelecek nereye gidiyordu?

Gerçekte olan neydi? Hakikat deryasına dalmak, dalıp ta çıkmak gibiydi bu.

Arayan kimdi, bulan arayanlar mı? oldu.

Tam 26 yıl sonra hikayemin başladığı noktaya geri gelmiştim. Dönüp gelene kadar neler yaşadım hep aklımda. O gördüğüm insanlar, o gördüğüm yerler dolaştığım yıldızlar, her biri ayrı bir maneviyat yaşattı bana.

Şimdi şu an burada gecenin rengi bütün güzelliği ile karşımda duruyordu. Kalp gözü dedikleri bu olsa gerekti.

Kadim bir bilgi sahibi olmak için kadim bir yolculuk yaptık ve bunun için kadim bir oyun içinde bulduk kendimizi.

Kendini yalan bilgilerle gizleyen hakikatler, günü geldiğinde kendiliğinden açığa çıkacaktır. Her zaman olduğu gibi yalın olacaktır.

Bilen söylemez, bilmeyende söylemeyi beceremez.

Mevlana güneşti,

Güneş hiç dönmedi,

Ay nerde yıldızlar nerde?

Yunus Emre şair değildi,

Nasrettin Hoca fıkra için yaşamadı,

Kuyuya düşen Yusuf değildi

Yunus balığın karnında yaşamadı.

2019 'un önünden geçen 2018'i hiç  görmediniz.

 2023 için, beklenen beklendiği yerde.

Bu biten değil, başlayacak olanın hikayesidir.

Bu üçüncü on dokuz, 17.yıldızı beklemekte.

Nuh'un gemisi yüksek dağın kutlu tepesinde .

Hızır arama

Hızır ol!

Hazır ol!

Yıldırım kuşu meşaleyi yaktı!

Varın birazda siz düşünün....

 

Gökhan Polat

Bu haber 4,152 defa okundu.