Yüzyıl

27 Aralık 2022 11:23 tsi
Gökhan Polat Yazdı: Yüzyıl

YÜZYIL

 

Bir kaos vardı, uzun yıllardır devam eden, insanlığı yok edercesine ve bu olup giden hayatı altüst eden bir rüzgar. Yeryüzünü yaşanmaz hale getiren bir kaos düzeni.

Yaşadığımız bu hayat  içerisinde bu kaoslar içinde kendini gizleyen bir düzen vardır, Kadim bir düzen, Bu düzen öyle kendini gizler ki kimseler göremez, duyamaz.

 Görülmemesinin nedeni de Yüce Allah'ın tuzak kuranların en hayırlısı olduğu içindir.

Bu Kadim düzen öyle emrolunur ve öylede devam edecektir. Yaptıklarınız değil, yapacaklarınız sizi bu yolda muzaffer kılacaktır.

Beklenen, özlemini duyduğunuz baharlar her kaos sonunda topraktan filizlenip doğaya yeni doğmuş bir fidan gibi doğacaktır.

Güneşin akşama doğru solması gibi bu günlerinde sona ermesi sayılı günler sonunda olacaktır.

Son zamanlarda o kadar bilgi kirliliği içinde yaşıyoruz ki tahammül edilir gibi değil. O kadar çok şey konuşuluyor ve söyleniyor ki aklın alabileceği türden değil bunlar.

Yeryüzünde bozgunculuğu ticaret haline getiren ve şeytani duygularla beslenen birçok güruh; Geleceğimizi yarının bizi neyin beklediğini ve ne olacağını yolun sonunun nereye varacağını o kadar çok bilen var ki şaşmamak elde değil.

Yüzyıllık bir bekleyiş bu;

"Türk Milleti ilelebet payidar  kalacaktır." sözü Mustafa Kemal Atatürk ' ün söylediği en bahtiyar sözdür.

Sessiz ve sözsüz, renksiz ve kokusuz bekliyordu kör bir kandil altında Salih olan Adem, her yüzyılda bir...

Münir Derman hazretlerinin sesi yankılandı kulağımda rüzgarın o korkunç gürültülü sesi ile;

_ Böyle olur bu meseleler Oğlum!

   Bunlar boş lakırdılar değil evladım!

   Gayp âlemini yanlız ALLAH bilir...

Uzun bir koridordan geçiyordum; Koridorun sonuna doğru geldiğimde buzlu camları olan  iki yana açılan büyük bir kapı önüne gelmiştim.

Ardımda bıraktığım onca şeyle, günahlarımla sevaplarımla buraya kadar Kadim bir yoldan geçerek gelmiştim. Bu kez korkmuyordum, Beni neyin beklediğini artık öğrenmiştim.

Ve bunun için çoktan hazırdım.

Kapıyı açtığımda inanılmaz bir büyüklükte olan, içinde milyonlarca kitapları bulunduran kütüphane 'de buldum kendimi. Gökdelen yüksekliğinde rafları olan devasa bir yer. Dünya kurulduğundan bugüne kadar yazılmış kitaplar vardı her rafta, ellerimi sürdüğüm kitaplar, beni çağlar ötesine götürüyordu.

Parmaklarım o anı yaşıyorum gibi bana getiriyordu, avucumun içinde beyaz perdeye yansıtılmış gibi seyrediyordum her şeyi.

Bu güzel gezinti içerisinde bir ara fark ettim ki, bir koridor sonunda bahçeye açılan bir kapı vardı. Demirli bir cam kapı olduğu için dışarıyı görüyordum. Bahçeye çıkmak iyi olur diye düşündüm, açtım kapıyı harika bir botanik bahçe karşıladı beni sağımda solumda ışıklardan yapılmış yürüyüş yolu.

 

Yürüdüm epeyce bu güzel yeşilliğin içinde bu ışıklar arasında; bahçe içinde ilerlerken arkamdan bir gölgenin beni takip ettiğini ve bana epeyce yaklaştığını fark ettim. Benim onu fark ettigimi anlamasına rağmen ilerliyordu.

Durdum, sanki kendisini görmüşçesine arkama dönüp bakmadan;

_ Gelme artık, sensin biliyorum! dedim. Bu sözüm karşında oda durdu;

_ Zaman geldi, biliyorsun değil mi? dedi .

Bir adım daha atmadan döndü ve gitti. Şimdi başlıyor gönül kalemi yazmaya, Hakikati en nurlu haliyle. Dönüşü yalnız ama yalnız Allah'a olan bir sondu bu.

Kâinatta bütün dengeleri bozan ve yeniden inşa eden ve bu âlemi ve dâhi birçok alemlerin Rabbi olan Zülcelali Vel İkram.

Verilen müddet ne ise onun da zamanı onunda vakti gelmiştir elbet.

Memleketin o Yağız delikanlıları o güzel Salih insanlar el pençe olmuş Divan huzurda bekliyordu .

Kulakları sağır eden bir ses; dağları yerinden oynatan, Göklerin ve yerin tek sahibi En büyük, bütün noksan sıfatlardan münezzeh olan Yüce Rabbim .

Eyy ! Rabbim, Ey yüceler yücesi, Ey Ulular Ulusu. Senden başka ilah yoktur, Senden başka tapacak yoktur.

Sen doğmamış ve doğrulmamışsın, Sen Tek sin ve eşin ve benzerin yoktur.

Elimdeki boncukların, İnci tanesine dönüşmesine az kaldı. Görülmeyeni, görünmeyeni görme vakti...

 Gökhan POLAT

Bu haber 18,042 defa okundu.