Şiir: Şehidim

1 Ağustos 2015 13:57 tsi
Derviş Ozan Yazdı: Şehidim

ŞEHİDİM

 

Yol verilmez sanma sakın sana, kıyamete kadar yol senin!

Yer bulunmaz sanma sakın sana, Firdevs'e kadar gök senin!

 

Yüksel! Geçiyorum kendimden.. Yüksel! Ne beklersin?

Yükseldikçe sen, ruhumdan bir aslan gibi kükrersin..

 

Deme yorgunum, susadım; iç kanarak avuçlarımdan...

Dur, nereye hemen? Ver öpeyim o yırtık papuçlarından...

 

Sen yerlerin nuru olan Mehmet, sen göklerin aynası...

Bir melek giriyor düşlerime her gece, güzelliğinin aynısı...

 

Sığmıyor tarihe şanın; kahramanlığın büyük, heybetlisin...

Sen ordusunda Allah'ın kıyamete kadar hizmetlisin...

 

Çılgınsın! Çıldırmış gibi nasıl bir dövüştü o, bir'e on?

Yeni bir dirilişti o gün; biraz Dandanakan vardı, biraz Ergenekon...

 

Şahit misin desem arza; koşar gelir dağlar, yerinden sökülür...

Şahit misin desem arşa? Yüce dostlar makamından inciler dökülür...

 

Ey cenneti gamzesinde saklayan, yok mu müjdesi doğacak şafağımın?

Şu göklerde kartal olsam yine boş, tozu olamadıktan sonra ayağının!

 

Bir yanda iblis ve zulüm ehli, bir yanda peygamberin şanlı ordusu...

Askerimden şehadet ırmağı fışkırıyor, düşmandan ölüm korkusu!

 

Bir olan O, tek olan O; yalnız Allah'tır güç alıp, dayandığın..

Kandır o kan; senin Anadolu'da kına diye boyandığın...

 

Ateşlerin ortasında bir diyar bu; batısında Edirne, beride Kars!

Ne durursun ey yiğidim? Haydi koş, düşmanı boğazından tut ve sars...

 

Mukaddes bir silah; göğsünde zırh, belinde kama, elinde mavzer...

Kuran'dan bir yol alıp dövüşüyor dört cephede şanlı asker...

 

Kim istemez ki senin gibi olmak, kim istemez

kahramanlığa bir şan?

Kim özendiyse sana tarihte, ya tarumar oldular ya perişan...

 

Toprak karışırken toprağa, şu tabutta neyin nesi; birkaç tahta, birkaç çivi...

Düşerken şehidimin ocağına ateşler, bu gül kokusu; sanki peygamberin evi...

 

Bacıdır, yardır, cefakar; nice kahraman yiğitler doğuran anadır o..

Müjdeler senindir ey şehidim; iç şehadet şerbetini kanarak, sanadır o...

 

Koca bir tarih nasıl sığsın şu bedene? Kim bilir belki ondokuz, belki yirmi yaşında...

Oysa ne dağlar sığmış o küçük yüreğe, uzanıp yatıyorken musalla taşında...

 

Kazıyorum toprağı! Yırtınıyor sarılmak için sana, cennet kokan bedenine..

Demek böylesini yazmışlar vuslat diye kan kokan kaderine...

 

Şimdi bir yolculuk var; vakitli vakitsiz, hoşçakal diyemeden gidenlere..

Sen şehitsin, ben ardın! Elbette; Ne Mutlu Türk'üm Diyenlere...

 

DervişOzan

Bu haber 4,229 defa okundu.