Kedim Kara

23 Eylül 2014 09:48 tsi
Kedilerin gideceği bir cennet var mı?

Karlı bir kış günü almıştık onu eve. Kapıda ağlıyordu. 13 yıldır bizimleydi “Kara”. Çocuklarım, onu kardeşleri bilerek büyüdüler. Kedisiyle koyun koyuna uyuyakalmış bir çocuğun uyandığında size anlatacağı ne çok rüya vardır halbuki. “Kardeşlerinizin isimlerini yazınız” sorusuna kedisinin ismini de yazan çocuklarım, bugün üniversiteye gidiyor. Onları Kara’yla birlikte büyüttük diyebilirim. Kendimle kıyasladığımda “farklı olana sevgi, saygı ve iletişim” konusunda, benden çok daha ilerideler evdeki çocuklar, çünkü Kara gibi muhteşem bir öğretmenleri vardı.

Bu kadar yoğun ve zorlu bir gündem içinde vefat etmiş kedimden bahsediyorum sizlere. Ama ben Gazze’deki bombardıman altında kedi yavrucuklarını Şifa Hastanesine taşıyan küçük çocukları da anlatmıştım size. Veya Irak işgali sırasında bombalanmış hayvanat bahçesinden kaçışan zürafaları filleri de. Marmara depreminde enkazların içinde elindeki muhabbet kuşuna sımsıkı sarılmış amcanın hikayesini. Pakistan’daki yetimhanede her gelen geçenden köpeğini soran kör çocuğun hayatını. Bosna’da açlıktan ne yiyeceğini şaşıran insanların arasında güvercinini her gece kazağının içinde saklayarak uyuyan çocuğu, Sırp kurşunlarına hedef olan kötürüm köpeklerini el arabasında taşıyan yetimleri de... Hep anlatmıştım size...

***

Kuranı Kerim’de bahsi geçen latif yoldaşlarımızı da hatırladım. Aşkın ve sadakatin sembolü Ashabı Kehf’in Kıtmir’ini, Hz. Süleyman’ı gülümseten karıncaları, Hz. Yunus’un balığını, birer ayet olan arıları, örümcekleri, İbrahim peygambere tevhidi öğreten dört kuşu, Üzeyir Peygamberin eşeğini... Hz. Hasan ve Hz. Hüseyn’in çok sevdiği ceylanlarını, mübarek dedelerinin yatağına kadar getirdikleri köpek yavrucuğunu, bir zaman kapının önünde onlar hatırına tutulmuş parsı, Hz. Peygamberin (s) alınlarında hayırla nakşolunmuşlardır diyerek sevdiği atlarını, Hicretin sembolü bilgiç deve Kisva’yı, vefatından sonra hasrete dayanamayıp kendisini kör bir kuyuya atan merkebi Yağfur’u... Kucağında uyuyakalmış kedi yavrucaklarını uyandırmaya kıyamadığı için elbisesini keserek namaza koşan Ebu Hureyre’yi... Hepsini de duayla yad ederek hatırladım Kara’cığımın vefatıyla...  

Kediler, kuşlar, ağaçlar, Allah Teala’nın birer hediyesi, cilvesi, ikramı, latifesidir bizlere. Derin bir uykuya daldı kediciğim. Ahiret ülkesindeki dostlarımın sayısı artıyor, gitmeye ve hesaba dair korkum azalmasa da, dostların varlığı, ahreti bize aşina kılıyor...

Sibel ERASLAN/Stargazete

Bu haber 3,815 defa okundu.