Bu Ülkenin Çocukları -3

3 Nisan 2014 09:19 tsi
Bu Ülkenin Çocukları -3

 

                                                       ŞİFRE

 
Biz geliyoruz, dedik. İşte o anda kapandı bütün kapılar. Gelişimiz aslında birilerinin gidişiydi. Bu yüzden bütün saldırılar, baskılar üzerimizde yoğunlaştı. Oysa biz, doğrular için geliyorduk, güzel ülkemizin güzel insanları için geliyorduk...

Şehrin en güzel yerleri tutulmuştu, bizim oralara yaklaşmamız modern engellerle çevriliydi, nereden bilirdik ki ‘her yerin kendine has kuralları ve işaretleri olduğunu.’

Biz ailelerimizin bin bir fedakarlığı ile büyüdük. Kasabanın, öğretmeni en az olan okullarında okuduk. Çoğu dersimizin öğretmeni dahi yoktu, ama biz kitaplar okuyarak yarınlara hazırlandık. Çoğumuz özel ders almadı ve özel dershaneye gidemedi, ama yine de her türlü eşitsizliğe rağmen, üniversitelere girdik. Üniversiteyi güçlükle okuduk. Bu zorluk asla derslerin zorluğundan değil, hayatın, büyük şehrin önümüze çıkardığı zorluklardı.

Nerden bilebilirdik ki ‘college’ lere gidenlerin aslında bir aile gibi davrandıklarını ve orayı bilinçli seçtiklerini.

Üniversiteyi bitirdik; bir çoğumuz kaymakam, müfettiş, hakim oldu. Onlar ülkelerinin geleceği idi ve doğru insanlardı. Ve dağıldılar ülkemin dört bir yanına. Asla içlerinde yurt dışında kariyer yapıp ülkeyi soyma hırsları olmadı...

Okuyamayanlarımızın ise çalışabilecekleri kurumlar vardı. Kendilerinin ve Türkiye’nin çarkını çevirebilecekleri bir işleri vardı. Bu çarkın bozulması için her şey yapıldı; ‘aşırı istihdama yöneldiler, verimliliği göz ardı ettiler, rekabeti unuttular, hantal bir yapıyla gelip birilerine teslim oldular’. Sonra ülkemin en güzel kurumları özelleştirme adı altında yağmalanmaya başladı. Aslında yapılan özelleştirmeden çok bir tür tekelleşmeydi, bunu göremediler. Hiç bakmadık özelleştirme için harcanan paralara ve elde edilen gelirlere. Bazı kurumlar bilerek ve isteyerek iflasa sürüklendi. Kapanan her kurum, okuyamayan hatta okuyan gençlerimiz için bir iş yeriydi.

Siz hiç dikkat ettiniz mi bu özelleştirme, ve ekonomi ile ilgili kurumların üst düzey insanlarına. Hepsi aslında bir ailenin çocukları gibi. İsimlerinin şifreleri verilmedi mi size hâlâ?

Zorlukları aşmanın her zaman yolları olmuştur. Anadolu’ dan gelen bu insanlar bir gün o şifreli isimlerin yerlerini alacaklardır. Bu, hem ülkemizin geleceği hem de bizim geleceğimiz için yapılması lazım gelen en elzem şeydir.

Onlar şifreleri ile geldiler. Hiçbir engel ile karşılaşmadan en güzel makamları işgal ettiler ve aslında biliyorduk ki; onlarınki hiç de bireysel başarı değildi.

Dediğim gibi, şehrin en güzel yerleri tutulmuştu, bizim oralara yaklaşmamız modern engellerle çevriliydi. ‘Her yerin kendine has kuralları ve işaretleri olduğunu artık biliyoruz.’

Biz, bugün o şifreleri kırdık…

Erol Elmas

(Yukarıdaki yazı, Erol Elmas'ın 1994-2001 yılları arasında çeşitli dergilerde yayınlanmış  ve 2004 yılında "Bu Ülkenin Çocukları" kitabında bir araya toplanmış "Denemeler" kitabından alınmıştır.)

Bu haber 5,461 defa okundu.