Âmaların Efendisi İle

8 Temmuz 2019 13:16 tsi
Âmaların Efendisi İle

Âmaların efendisi ile

Mahallemizde yeni bir pastene açılıyordu,pastene sahibi tanıdığımız sevdigimiz bir abimizin yeri olacaktı. Daveti söz ile yaptığı için kıramadık gittik.

Açılış günü çok kalabalıktı,kalabalık içerisinde yaşlı bir adam gözüme takılmıştı.  Ne kadar güleç bir adam diye düşünmüştüm.

Sordum birkaç esnafa Sevdigimiz, saydığımız bir büyüğümüz dediler.

Peki ben neden hiç bilmiyordum bunu uzunca bir süre kendime sordum durdum.

Daha sonraları bu kişiyi merak etmeye başladım. Bu hal bende uzun bir zaman sürdü, sonunda bu kişi ile tanışmam gerektiğine karar verdim,adresini öğrendiğimde bir kez daha şaşırmıştım.

Neden derseniz iki sokak arkamızda oturuyordu,Öğrenince hemen gittim.

Güzel bir bahçe içerisinde iki katlı beyaz bir evdi burası  ,bahçe icerisinden insanın içine huzur veren iki katlı bir evin kapısına ulaştım.  Kapıyı çalıp içeri girdim. Merdivenlerden küçük şirin bir odaya buyur ettiler. 

 Birazdan hocamız gelir diyerek odanın  kapısını kapattılar. 

 Az sonra kapı yeniden açıldı,içeri elinde bir baston olan ve birinin yardımı ile içeri girmeye çalışan  âma biri girdi. Açılışta hiç fark edememiştim.

 Oturduk,konuşmuyorduk. Önce söze ben başladım .

  - Efendim özür dilerim sizi böyle görmeyi hiç aklımdan geçirmemiştim !

Şaşkınlığımı bağışlayın dedim.

Pastane açılışını anlatarak,kendisini orada gördüğümü ama gözlerinin görmediğini hiç farketmedigimi  anlattım.

Bir şey söylemedi. Sadece gülümsedi. 

 Soru mu sorduktan sonra sohbetimiz başladı . Konuşmalarımız değişik bir hava içerisinde,  sanki yolculuk yapan iki kişinin sohbeti  etmesi gibiydi.                             

Zamanın durduğunu ve vaktin hiç geçmediğini hissediyordum.                             

Birden ayağa kalktı;                            

 -Evlat şu söyleyeceğim cümleleri ezberle, bu sözler sana ışık olacaktır, dedi.                             

Odadan ayrıldığında sade bir sessizlik ve saatin o tik tak! sesi kalmıştı. 

 O andan itibaren hep aklımda olacaktı o cümleler. Unutsam da unutturulmadı zaten.                             

Âma olan bu adamın arkasından bakarken ,uzun ve meşâggatli bir yolculuğa çıkmanın zamanı geldiğini hissetmeye başlamıştım.

-Nereye gidecektim, nasıl bir yolculuk olacaktı. Bu soruların cevabı çok uzakta degildi ,yaşayarak görmeye başlamıştım. 

Yıllar sonra kendisini çok sevdiğim ve kendisinden çok feyz aldığım bir değerli büyüğümüzden Âma hocanın vefat haberini alınca kendisinden rica ettim beraberce kabrini ziyarete gittik.                                                       

                                
                                                          

Sağlığında yanında kaldığım o kısa anda bile huzur bulmuştum. Kabrinde dua ederken de aynı manevi duyguları yaşadığım için çok mutluydum.    

 Gördüklerimin sonu,                             

Göreceklerimin başında.                        

 Gökhan Polat

                             

          
       

Bu haber 4,765 defa okundu.