Türk İnanışında Ejderha

Türk inanışında ejderha 

Ejderha dendiğinde akıllara çoğunlukla Çin medeniyeti geliyor. Ancak ejderhalar bütün dünyada Çin kültür ve sanatına ait kabul edilse de Türk inanışında da büyük yer tutmuş, gök ve yer-su ruhlarına bağlı olarak geniş bir alan bulmuştur.   

Türklerde özellikle erken dönemlerde refah, güç ve kuvvet simgesi olarak kabul edilmiş bu efsanevi yaratık, Batı Asya kültürleriyle birleşince bu anlamları zayıflamış ve daha çok alt edilen kötülüğün simgesi olmuştur.   

Yani zamanla karakterin bereket ve güç sembolü olmaktan çıkıp, kötülüğün alt edilmesine dair bir sembole dönüşmüştür.   

Çinlilerin tuttuğu kaynaklara baktığımızda gök ve yer ibadetlerinden bahsedilirken Hunların bir ejder festivali düzenlediğinden söz edilir. Huiung-nuların (yani Hunların) başkentlerinin merkezlerinin ejder şehri olarak anılışı da Türk toplumunda ejderha mitinin varlığını doğrular yönde.

Türk mitolojisine göre, biri yer, biri gök ejderi olmak üzere iki tip ejderin var olduğu söyleniyor. Yer altında bulunan yer ejderi bahar gündönümünde (Nevruz) yerin altından çıkıp pullar ve boynuzlarla gökyüzüne yükseliyor, bulutların arasına karışıyordu. Böylece yağmur yağmasına katkıda bulunuyordu.