Yesevi'den Hikmetler

Hakk'a yanıp mü’min olsan, ibadet eyle  İbadet eyleyen Hakk cemalini görür dostlar.  Yüz bin belâ başa düşse, inleme  Ondan sonra aşk sırrını bilir dostlar.    Aşıkları ağlayıp inleyerek yola girdi;  Herne cefa dokunsa, onu Hakktan bildi;  Râzı olup yer altına hazır oldu;  Ağlayarak seherlerde kalkar dostlar.    Ey dostlar, hiç bilmedim ben yolumu;  Saadete bağlamadım ben belimi;  Gıybet sözden hiç sakınmadım ben dilimi;  Cahilliğim beni rezil eyler dostlar.    Gece gündüz gamsız yürüdüm, zikrini demeyip  Gayret eyleyerek gece gündüz fikrini etmeyip  Muhabbetin pazarında özü satmayıp  Nefsim benim yüz bin lokmaya böler dostlar.     Nefsini sen kendi arzusuna bırakma sakın  Yemeyip içmeyip ibadet ile ol uykusuz  Sonunda bir gün gösterecek sana cemâl  Uykusuz olan orada cemâl görür dostlar.    Ey gâfıl, Hakk zikrini dilden bırakma  Dünyalıktan bir zerreyi ele alma;  Erenlerin arkasından asla kalma;  Yola giren sonunda murad bulur dostlar.    Vah ne yazık, derd ile ömrüm geçti;  Nefsim benim coşup taştı, haddini aştı  Canım kuşu havalansa, ruhum kaçtı;  Gafil yürüyen ömrünü yele satar dostlar.    Cemâl göreyim diyen kullar uykusuz olur;  Yürüse-dursa, yatsa-kalksa, zikrini söyler  İçi-dışı öyle kulun nura dolar;  Allah nurunu öyle kula saçar dostlar.    Arif aşık öz canını ateşe yakmaz  Dertsizlere çakmağını yakıp çakmaz  Dünya gelip cilve eylese dönüp bakmaz  Aşksız kişi hayvandan beter dostlar    Kul Hoca Ahmed, kul olsan, ağlayıp yürü  Muhabbetin meclisine kendini vur  Kıyametin şiddetinden mâtem kur  Mâtem kuran sırdan haber alır dostlar.  

Hoca Ahmed Yesevi

Divanı Hikmet