Bir Kalperen Adayının Ötüken Hatırası

Allah'ın selamı rahmeti ve bereketi tüm namsız nişansız , sessiz sözsüz görev yapanların , onaltıyıldız ailesinin , kalperenlerin üzerine olsun inşallah. 

O kutlu haber gelince içim içime sığmadı yine, bir an önce yola düşmek için o bitmek bilmeyen saniyeleri sayıyordum sonunda vakit gelmiş yola çıkmıştım oktan babamın evine varmaya yakın yolda aracımızın lastiği patlamıştı saat 23:00 civarıydı . Tengri nin yardımı ile bir şekilde köye vardık bizlere yardım edenlerden allah razı olsun . Köye vardık lakin bir türlü oktan babamın yanına gidemiyordum , uzun zamandır kendimi dara çekiyorum vatanım, milletim, dinim ve davam için ne yaptım soruları beni bitirip tüketti uzunca bir süre oktan babamın yanına gidemedim çünkü kendimden utanıyordum ben bile kendime tahammül edemez iken oktan babamın bana tahammül etmesi gönülden sevmesi beni hem mutlu ediyor hemde içimi burkuyordu. En sonunda o kutlu an geldi oktan babam ile kucaklaştık kalbim yerinden çıkacak gibiydi , her seferinde böyle oluyordu onu hem çok özlüyordum hem de nasıl karşısına çıkarım diye kendi kendim ile münakaşa ediyordum. Onun gönlünün güzelliği var olsun her seferinde bizleri kabul ediyordu. 

Not : Yukardaki fotoğrafta herhangi bir işlem ( Photoshop vs. ) yapılmamıştır, orijinaldir.

Fotoğraf çekimlerinden sonra konvoy tekrar yola çıktı bizde en arkada kalmak için çıkış sıramızı beklerken Zafer hocamın aracı arızalandı bir süre düzeltmek için uğraştık lakin daha büyük bir arızaya sebep olmamak için aracı yolun kenarında bıraktık ve 8 kişi zübeyir ağabeyimin arabasına binip yolumuza devam ettik. En sonunda tırmanış yapacağımız noktaya ulaşmıştık. Kalbimi bir heyecan kapladı çünkü atalarımda aynı şekilde bu ritüeli uyguluyorlardı o niyet ile tırmanışa başladık. Tırmanış konusunda biraz tecrübem vardı lakin heyecandan olsa gerek yanlış ayakkabılar ile gelmiştim ayakkabılarımın tırmanışa uygun olmaması sebebi ile en ufak adımda bile kayıyordum sağ olsun koldaşlarımın yardımları ile allah'ın izniyle sonunda tırmanış bitmişti. Biz çıkana kadar güneş gitmiş artık hava kararmaya başlamıştı biraz daha geç kalsaydık belki de tırmanamayabilirdik. 

Kamp alanına vardık eşyalarımızı koyduk . Gözlerim oktan babamı arıyordu lakin bir türlü göremedim sordum ava gittiler dedi koldaşlarım. Hava kararmıştı nasıl olacaktı bu diye sordum kendi kendime lakin o bir kağandı tabiki de kendi kavmini aç bırakmayacaktı . Bir süre sonra avı ile geldi OK-YAY babam. Ali rıza ağabeyim tavşanı pişirmeye hazırladı ve ateşin bir köşesine koyduk tavşanı. 

Bacıbeylerimiz akşam yemeğimizi hazırladılar ve ardından kopuzlar eşliğinde tinimize nakış edercesine oktan babamın şarkıları söylendi türk ezgileri icra edildi. 

Daha sonra kam ayini yapıldı ardından belgesel çekimi yapıldı.

Ve o kutlu an gelmişti kopuzlar eşliğinde oktan babam sırt üstü yatıp gök yüzünü seyir etmemizi istemişti, denileni yaptım ve kelimelerin anlatmaya yetmeyeceği bir manzara ile karşılaştım sanki bütün alemi görüyordum oradan dağların etekleri bir daire oluşturmuş üstünde ise gök kubbe TEK TENGRİ ye şükürler olsun o kadar güzel hisler içerisindeydim ki tarifi imkansız. Daha sonra bizden kurt gibi HU lamamızı istedi ve kopuz sesleri yükseldi oktan babam ne olursa olsun kopuzların susmamasını istemişti benim yaklaşık 3-5 metre ötemde kaldığımız yerin üst kısmındaki tepecikte bir hareketlenme oldu çalılar kıpırdıyordu tavşan mı tilki mi nedir bir türlü çözemedim bize doğru iyice yaklaştı çok değişik şekillerde hareket ediyordu yukarı aşağı sağa sola o sırada oktan babam elinde feneri ile tepeye doğru yaklaştı biraz tırmandı lakin çok dikti ve yolda yoktu zaten inip tepenin etrafından dolaşarak yukarıya çıktı . Bir yandan hem hu çekiyoruz bir yandan da oktan babam için endişeleniyordum çünkü acizane olayların farkında değilim şerlilerden bir saldırı olabilme ihtimali var ne kadar çok onun yanında gitmek istesem de ebepden gidemedim. Sürekli olarak Tengri'ye dua ediyorum onu korusun kollasın diye. Oktan babam tepeye çıktı elindeki feneri bozuktu ışık sürekli yanmıyordu ara ara yanıyordu . Ben yukarda 3 kişi fark ettim oktan babam sanki birisi ile kucaklaştı içim rahatladı ve ışık tekrar yandı. Ve kulbak bilge oradaydı gırtlağım çatlayıncaya kadar HU çekiyordum kulbak atamın saçı ve sakalı güçlü bir rüzgarın etkisindeymişcesine sallanıyordu lakin havada hiç rüzgar yoktu o anı hiçbir şekilde anlatamam kulbak atam asa sını kaldırdı içimde öyle hisler vardı ki işte Ergenekon yaşanmıştı o an düşmandan kim gelirse gelsin bendimi çiğneyip aşacak gibiydim sonra bildiğiniz o alıç ağacına doğru koşan gölgeyi fark ettim oktan babamın etrafında yeşil lazer ışıkları belirdi ne olduğunu bilmiyorum lakin sanki yer bildirimi gibiydi allahualem .

Lafı çok uzattım biliyorum lakin dediğim gibi o anı ne yaparsam yapayım hakkı ile ifade edemem. Oktan babam öyle güzel yaşatıyor ve yaşıyor ki kadim bilgilerimizi ve kültürümüzü onun gibi yaşayabilmek için her şeyimi feda etmeye hazırım. Tengri den niyazım bu vatana millete dine davama ve mensup olduğum kavme hayırlı bir hizmetkar olabilmektir. Yüce Tengri'm oktan babamı ve tüm erenleri ve vazifelileri korusun. Yanlışlarımdan Tengri'ye sığınırım.

Kalperen Adayı