Hazreti Şems

17 Ekim 2010 14:42 tsi
Her şeyin bir vakti saati var...

 

HER ŞEYİN BİR VAKTİ SAATİ VAR

Gayb güneşi Hazreti Şems, Konya’da, eskimeyen yıllarını, çocukluğunu, gençliğini anlatırken şöyle diyordu:

Benim, Tebriz’de Ebubekir adında bir şeyhim vardı. Bütün velâyetleri ondan aldım, fakat bende, şeyhimin ve kimsenin görmediği bir şey vardı. O şeyi şimdi Hüdâvendigârım Mevlânâ gördü!

 

Çocukluk yıllarımda ben, feleği meleği her şeyi açık seçik görüyor ve herkesi de kendim gibi sanıyordum. Fakat neticede bunları herkesin görmediği anlaşıldı. Şeyh Ebubekir; bu durumu saklamam gerektiğini söylüyor ve beni onları söylemekten alıkoyuyordu. Henüz ergenlik çağına girmediğim günlerde bile, aşk deryalarına

bir daldım mı otuz kırk gün hiçbir şey yiyemezdim! Bendeki bu olağan dışı durumlara bir anlam veremeyen

babam, bir gün:

 

– Oğlum, dedi, ben senin bu hâlinden hiçbir şey anlayamıyorum!Nereye varacak bunun sonu? Babam böyle söyleyince;ona şunu söyledim o zaman:

 

– Baba dedim; seninle benim babalık ve evlâtlık ilişkilerimiz neye benziyor biliyor musun? Bir tavuğun altına tavuk yumurtalarıyla birlikte kaz yumurtaları da koymuşlar. Vakti gelip de civcivler çıktığı zaman, bunlar hep birlikte analarının arkasına düşer giderler. Yolda bir göl kenarına rastlarlar. Kaz yumurtasından çıkan civciv hemen kendini suya atar. Bunu gören ana tavuk: Vah, eyvah!.. Yavrum boğulacak! Diye cakırdamaya başlar. Halbuki kaz yumurtasından çıkan yavru neşe içinde yüzmektedir. İşte seninle benim aramdaki ilişki ve fark

da böyledir.

 

İşte bu tarihlerden sonra, ne zaman bu tür bir konu gündeme girse, babam artık eskisi gibi telâşa düşmeden, rahat bir gönülle:

 

– Bizim Şemseddin’e bu hâller, taat ve riyâzat sebebiyle değil, tââââ ezelden verilmiştir!. Derdi.

Cenâb-ı Hakka: Beni kendi kubbelerinin altında gizli olan has dostlarının içine kat ve onlarla arkadaş et! Diye yalvarıp yakardığım yıllarda, bir gece rüyâmda:

 

– Seni bir velîye arkadaş edeceğiz! Dediler.

 

– O velî nerede? diye sordum.

 

Bu rüyâdan sonra, üst üste iki gece:

 

– Aradığın adam Rum diyarındandır! Dediler.

 

Bir hayli zaman aradım; fakat onu bulamadım! Sonra bana:

 

-– Daha bulacağın zaman gelmedi! İşler vakitlerine

tâbidirler, rehinlidirler!. Her şeyin bir vakti saati var! Dediler.(

Eflâki 2/123)

 

SELECİ ŞEYH VE ŞANSLI HIRSIZ

 

Hazreti Şems’in ilk şeyhi Şeyh Ebubekir Sellebaf (Seleci), selecilik yaptığı için ona Seleci Şeyh derlermiş.

Şeyh Ebubekir Sellebaf Hazretlerinde öyle bir tevhid zevki öyle bir vahdet şevki varmış ki, o zevk ve şevk içinde hırsızı uğursuzu bile korur ve kollarmış.

 

Hazret bir gece, göz ve gönül uyanıklığı içinde zikir fikir demlerken sokakta bir gürültü patırtı kopmuş.

– Hırsız var!

– Yakalayın!

– Tutun!

– Kaçırmayın! derken, kendi damında bir ayak patırtısı belirmiş. Sokakta yakayı ele vermeyen hırsız can havliyle Hazretin damına tırmanmış. Hırsızın zor onlar yaşadığını ve epey darlandığını gören Hazret, usulca dama çıkarak, ona:

 

– Hiç kimsenin bir şeyini alıp çaldın mı? Diye sormuş.

Tehlikeden kaçarken kurtuluşa yakalanan hırsız, mahcûbiyet içinde:

– Hayır şeyhim! Ambarı yardım, ama hiçbir şey almadım!

Yalanım yok vallah billâh!. Diye kıvranmaya başlayınca, Şeyh Ebubekir Sellebaf Hazretleri, kendi kavuğunu ve hırkasını çıkarıp hırsıza uzatarak:

– Madem ki öyle, gey bunları, sıvış buradan! Sırla kendini, bir daha da böyle yapma! Bırak artık bu hâli, hayde y’allah!. diyerek hem kendini, hem de başkalarını harâb eden hırsızın ıslahına zemin hazırlamış.

 

Hazreti Şems’in “Makâlât” (Konuşmalar)’ını günümüze kazandıran M. Nuri Gençosman, konuşmalar’ın giriş yazısında bizim kendi uslûbumuz içinde azıcık romantize ederek verdiğimiz bu olayı, aslına daha yakın ifadelerle şöyle aktarıyor: Tebriz taraflarında bir azîz vardı ki, dâima uyanık gönüllüydü, geceleri uyumazdı.

Gecenin birinde bir hırsızın dama çıkmak için kement attığını gördü. Adam o sırada, halkın sesini işitince, o tehlikeli durumda sığınacak bir yer bulamadı; telâş ve korku içinde kaçmaya çalışıyordu. Bunu seyreden azîz derviş; mum gibi erimeye başladı: zavallı hırsızın çektiği korkuyu düşündü. Karanlıkta dama doğru yürüdü. Başka bir yoldan hırsızın karşısına çıktı:

– Dostum, gitme! dedi: Ben sana yabancı değilim! Yiğitlikte senin ayağının toprağıyım! Hemen kavuğunu, sarığını, yanındaki eşyasını yukarıdan hırsızın eteğine bıraktı, ona çok özürler diledi ve: Haydi çabuk şimdi buradan kaçıp canını kurtarmaya bak; duman gibi kendini yok etmeye çalış! dedi.

Ravzatül cinan (Cennet Bahçeleri’nin yazarı Kerbelâlı Hüseyin Hafız, işte bu azîzin Şems-i Tebrizî’yi yetiştiren Ebubekir olduğunu; onun eli vergili, cömert ve çok üstün yaratılışlı seçkin bir zat olduğunu kaydetmektedir

Mustafa Özdamar'ın İrfan Güneşi Hz. Şems isimli kitabından alınmıştır...

 

http://www.kitapelinizde.com/urun.asp?k=IRFAN_GUNE%C5%9EI%7C_HAZRETI_%C5%9EEMS_kitabinin_yazari_MUSTAFA_OZDAMAR_kitabinin_yayinevi_KIRK_KANDIL_YAYINEVI&urun_id=673859

 

Bu haber 5,804 defa okundu.