Tasavvufda Temel Kavramlar

27 Aralık 2012 12:16 tsi
Tasavvufda Temel Kavramlar: Mustafa Özdamar Yazdı....

HUUUU HU!
YÂ HUVE YÂ MEN LÂ HUVE İLLÂ HU!..

“O evvel O āhir, O zāhir O bātın.”
Önsüz sonsuz, görünen görünmeyen.
“Allah göklerin ve yerin nûrudur.”
Varlığı görüntüye getiren bu nûrdur…
O her şeydir, ama hiç bir şey O değildir.
Tekrarı olmayan tecellîler harmanında hiçbir şey göründüğünden
ve söylendiğinden ibâret değildir. Her şeyin hep dâimâ
hem ötesi hem berisi vâriddir.
Sözün özü, özün sözü budur!
İslâm tasavvufunda temel kavramlar bunlar.
Yâ Selâm!..

" A " dan "Z" ye devam ediyor KAVRAMLAR...

Âb ve âb-ı hayât. Biri yanan, diğeri yakan; yananın yanması
yakana bağlı olan birbirine zıt iki gazın - hidrojen ve oksijenintevhîd
sırrı su!
Yakan, kavuran, öldüren konumunda bulunan iki zıtdın, bu
tevhîdin sonucunda yaşatan, ferahlatan, canlandıran hāle geçmesi
sırrı su!.
Dünya hayâtının olmazsa olmazlarından olan hava+su+âteş+toprak
dörtlüsünün vazgeçilmezi su!..
Hayâtın kaynağı su! “Biz her canlıyı sudan yaratdık!” (KK
21/30) Hava+su+âteş ve toprak; şerîat+tarîkat+marifet ve hakîkati
temsil eder! Kırk makāma yol veren dört kapı selâmı da suyun
simgesidir. Su ve selâm serinlik ve esenlikdir.
Hava, nefes-i Rahmânîdir, hayât verir! Su azîzdir, azîz eder,
geçtiği her yeri temizler ve yeşertir! Âteş duruma göre ısıtır pişirir,
duruma göre yakar “kül eder”, kul eder! “Kül”de de bir olumsuzluk
yokdur. “Kül” dahî olumluluk yüklüdür! Toprak, engin ve
yaygın tevāzu ve mahviyyet içerisinde her şeyi nimete dönüşdürür!
Ölümsüzlüğe ulaşma iksiri olarak sembolleşen âb-ı hayât (can
suyu); ilim irfân iklimlerinde, aşk şevk, zevk idrâki ve Muhammedî
neş’e içerisinde ölümden önce ölme; ahlâk-ı zemîmeyi ahlâk-ı
hamîdeye çevirme; seyyîātı hasenâta tebdîl eyleme diriliği içinde
ölümsüzlüğe erme bilgeliğidir.

Aba. Kıllı kumaşdan yapılan kalın ve kaba bir giysi olduğu
için kaba da denir. İnsan bedeni de benzer özelliklere sāhib olduğundan
tasavvuf argosunda insana:

Ete kemiğe büründüm, Âdem diye göründüm!
nüktesine telmihen Allah abası denir. “Ben Rabbimi kırmızı hulle
içinde gördüm” hadîsinde bu gizeme gönderme vardır!
İnsan bedeni rūhun giysisidir, hırkasıdır! Hırka, aba veya kaba,
hepsi aynı hullenin ifâdesidir!

Rūh, nefha-yı Rahmân’dır ve Rabbin emrindendir. Rahmân’ın
nefhasına ve Rabbin emrine ridâ (örtü) olan insan bedeni, bu özelliği
sebebiyle namazla niyâzla sırlanır.

---

---

http://www.kitapelinizde.com/kitap/796296/tasavvufda_temel_kavramlar_uzerine_gonul_rivayetleri_mustafa_ozdamar.htm

Bu haber 5,882 defa okundu.